Οδηγίες για τη λίπανση των καλλιεργειών
Χρήσιμες οδηγίες προς τους παραγωγούς και συμβουλές για τη λίπανση σε ελιές, αμπέλια, ροδιές, εσπεριδοειδή, καλαμπόκι, στέβια, πατάτα, τομάτα, καπνό, βαμβάκι, μηλιές, ροδακινιές, δαμασκηνιές, ακτινίδια, μηδική, ρύζι, κριθάρι, σιτάρι.
Για να επιτευχθεί ο στόχος της ορθής λίπανσης από τον παραγωγό, είναι κρίσιμες παράμετροι η επιλογή του κατάλληλου για το έδαφος και την καλλιέργεια λιπάσματος αλλά και ο έλεγχος των ποσοτήτων που προστίθενται κάθε φορά, καθώς και ο τρόπος και ο χρόνος εφαρμογής τους.
Για τη μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων στις εμπορικές καλλιέργειες είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός της φυτοθρεπτικής διαχείρισης, κατόπιν εργαστηριακών αναλύσεων, από ειδικό στη θρέψη των φυτών που θα λάβει υπόψη του και κάποιες άλλες παραμέτρους.
Παρακάτω δίνονται οδηγίες λίπανσης των κυριοτέρων καλλιεργειών που αφορούν συνήθεις καταστάσεις.
Έτσι οι ποσότητες λιπασμάτων που συστήνονται θα πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα.
Ελιά
Για τη λιπαντική αγωγή σύγχρονων καλλιεργειών ελιάς πυκνής και υπερπυκνής φύτευσης δεν υπάρχουν ακόμη επαρκή πειραματικά δημοσιευμένα στοιχεία.
Αντίθετα για την παραδοσιακή καλλιέργεια της ελιάς οι ανάγκες σε λιπαντικά στοιχεία ανά μέσης κόμης ελαιόδενδρο έχουν επαρκώς μελετηθεί.
Η ελιά αντιδρά θεαματικά στην αζωτούχο λίπανση, ιδιαίτερα στα εδάφη -μέτριας γονιμότητας.
Το βόριο είναι σημαντικό λιπαντικό στοιχείο στα ελαφρά αμμώδη, όξινα ή και ασβεστούχα εδάφη.
Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων ανά ελαιόδενδρο είναι άζωτο (Ν) 1-1,5 κιλά, φωσφόρος (Ρ2Ο5) 0,2-0,4 κιλά, κάλιο (Κ2Ο) 1-1,5 κιλά και βόριο (Β) 40-45 γραμμάρια.
Στη βασική λίπανση δίδονται το μισό του αζώτου, ο φωσφόρος και το κάλιο και το βόριο. Το υπόλοιπο άζωτο δίδεται ως επιφανειακή λίπανση σε δύο δόσεις, λίγο πριν την καρπόδεση και κατά την
ξυλοποίηση του ενδοκαρπίου του σπέρματος.
Σιτάρι - Κριθάρι
Τα σιτάρια και το κριθάρι απαιτούν ισχυρή αζωτούχα λίπανση και κατά δεύτερο λόγο φωσφορική. Στα ελληνικά εδάφη οι ανάγκες των σιτηρών για προσθήκη καλίου είναι περιορισμένες.
Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέμμα για τα σιτηρά είναι άζωτο (Ν) 8-16, φωσφόρος (Ρ2Ο5) 4-8 και κάλιο (Κ2Ο) 0-4.
Στη βασική λίπανση προστίθενται ο φωσφόρος, το κάλιο και μέχρι 5 κιλά αζώτου.
Το υπόλοιπο άζωτο προστίθεται ως επιφανειακή λίπανση σε δύο δόσεις.
Σε όξινα σταροχώραφα, όπως σε αρκετά της Δυτικής Θεσσαλίας, της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας να προτιμώνται οι
ασβεστούχες, αλκαλικές μορφές λιπασμάτων.
Εσπεριδοειδή
Σε δένδρα κανονικής καρποφορίας (παραγωγή 100 κιλά καρπών περίπου) αμμωνιακή μορφή σε ασβεστούχα εδάφη 3,0-3,5 κιλά/δένδρο και νιτρική μορφή σε όξινα εδάφη 3,0 κιλά/δένδρο.
Τα λιπάσματα πρέπει να δίνονται την κατάλληλη εποχή, τα 2/3 της ποσότητας στο τέλος του χειμώνα με την προσθήκη θειικής και ασβεστούχου νιτρικής αμμωνίας και το 1/3 μετά το δέσιμο των καρπών με την προσθήκη νιτρικής αμμωνίας.
Βαμβάκι
Η καλλιέργεια του βαμβακιού δεν είναι απαιτητική σε μεγάλες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων.
Στα όξινα εδάφη απαιτείται προσθήκη μαγνησίου.
Παρουσιάζει αυξημένη ευαισθησία σε ελλείψεις βορίου και ψευδαργύρου.
Οι παραπάνω τροφοπενίες απαντώνται σε αρκετά εδάφη. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέμμα είναι άζωτο (Ν) 12-16, φωσφόρος (Ρ2Ο5) 6-12 και κάλιο (Κ2Ο) 6-12.
Στη βασική λίπανση δίδονται τα δύο τρίτα του αζώτου, ο φωσφόρος και το κάλιο.
Τα δύο τελευταία πρέπει να προστίθενται ακόμη και όταν η ανάλυση του εδάφους δείχνει επάρκεια.
Το υπόλοιπο του αζώτου εφαρμόζεται σε μία ή δύο δόσεις πριν από την εμφάνιση των χτενιών και των ανθέων.
Τομάτα
Η το?άτα έχει υψηλές απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία λόγω μεγάλης παραγωγής καρπών και βλαστικής μάζας.
Οι λιπαντικές ανάγκες σε κιλά στοιχείων ανά στρέμμα για τους τρεις τύπους της καλλιέργειας ντομάτας εκτιμώνται ως εξής για Άζωτο, Φώσφορο, Κάλιο και Μαγνήσιο αντίστοιχα:
Στη Βιομηχανική τομάτα: 25-35,15-20,30-37 και5-8, την Επιτραπέζια ντομάτα 30-40, 15-20, 40-50 και 8-10 και τη τομάτα Θερμοκηπίου 35-45,20-22,55-65 και 10-12.
Στη βασική λίπανση χορηγούνται όλη η ποσότητα του φωσφόρου και του μαγνησίου και οι μισές ποσότητες περίπου του αζώτου και του καλίου.
Οι υπόλοιπες ποσότητες του αζώτου και καλίου επιμερίζονται κατά τη διάρκεια του βλαστικού σταδίου και ελαχιστοποιούνται ή
σταματούν τελείως λίγο πριν την έναρξη ωρίμανσης των καρπών.
Πατάτα
Η καλλιέργεια της πατάτας έχει απαιτήσεις. Σε εδάφη όξινα (με pH μέχρι 5,5), όπου η πατάτα ευδοκιμεί, χρειάζεται προσθήκη μαγνησίου.
Όμως σε πιο όξινο περιβάλλον μπορεί να εκδηλωθεί τοξικότητα μαγνησίου και χρειάζεται ασβέστωση.
Οι μέσες απαιτήσεις λίπανσης για απόδοση 4 τόνων κονδύλων πατάτας υπολογίζονται ως εξής: (κιλά στοιχείων/στρέμμα), Άζωτο (Ν) 16-24, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 12-16, Κάλιο (Κ2Ο) 4-6 και Μαγνήσιο (MgO) 4-6. Στη βασική λίπανση δίδονται τo περισσότερο άζωτο, ο φωσφόρος, το κάλιο και το μαγνήσιο.
Η συμπληρωματική αζωτούχα λίπανση χορηγείται τμηματικά.
Καλαμπόκι
Το καλαμπόκι έχει μεγάλες ανάγκες αζώτου που εξαρτώνται από το ύψος της παραγωγής.
Η απορρόφηση του αζώτου είναι συνεχής σε όλη την περίοδο ανάπτυξης και ιδιαίτερα κατά το σχηματισμό της φόβης.
Ακόμη το καλαμπόκι έχει απαιτήσεις φωσφόρου και καλίου και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην έλλειψη ψευδαργύρου. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέμμα για το καλαμπόκι είναι
Άζωτο (Ν) 20-30, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 6-12 και Κάλιο (Κ2Ο) 4-8.
Η μισή ποσότητα του αζώτου, ο φωσφόρος, το κάλιο και μικρή ποσότητα ψευδαργύρου προστίθενται κατά τη βασική λίπανση.
Το υπόλοιπο άζωτο προστίθεται όταν τα φυτά έχουν ύψος 60 με 80
εκ.
Ρύζι
Η καλλιέργεια του ρυζιού αξιοποιεί αλατούχα και αλκαλικά εδάφη και βελτιώνει παθογενή χωράφια.
Το ρύζι αποτελεί ιδιόμορφη καλλιέργεια από το γεγονός ότι βρίσκεται υπό κατάκλυση, έχει αυξημένες απώλειες αζώτου και επίδραση στα λοιπά λιπαντικά στοιχεία.
Ακόμη το ρύζι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην έλλειψη ψευδαργύρου.
Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέμμα για το ρύζι είναι Άζωτο (Ν) 12-16, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 6-8, Κάλιο (Κ2Ο) 4-6 και Ψευδάργυρος (Ζn) 1-1,5.
Το ένα τρίτο του αζώτου, ο φωσφόρος, το κάλιο και ο ψευδάργυρος προστίθενται κατά τη βασική λίπανση. Το υπόλοιπο άζωτο δίδεται σε δύο δόσεις, η πρώτη με το αδέλφωμα και η δεύτερη στην έναρξη
διόγκωσης του σταχυού.
Μηδική
Η μηδική χαρακτηρίζεται ως μια καλλιέργεια υψηλής παραγωγικότητας και σημαντικής απόδοσης σε χόρτο μεγάλης διατροφικής αξίας.
Το γεγονός αυτό την κατατάσσει ως ένα από τα πιο απαιτητικά σε λίπανση καλλιεργούμενα είδη.
Εάν εξαιρέσουμε το γεγονός της πλήρους κάλυψης των αναγκών της αρχικά σε Άζωτο (Ν) από τα αζωτοβακτήρια (δρουν στο ριζικό σύστημα της φυτείας δεσμεύοντας ατμοσφαιρικό Άζωτο) και σε Φώσφορο (με μία εφαρμογή του πριν την εγκατάσταση και κάθε περίοδο ανάσχεσης της βλάστησης-χειμερινή περίοδο), η καλλιέργεια της μηδικής απαιτεί μεγάλες ποσότητες Καλίου, Μαγνησίου και Θείου.
Το Patentkali ως ένα πυκνό θειικό λίπασμα Καλίου και Μαγνησίου καλύπτει πλήρως και με μοναδικό τρόπο τις υψηλές ανάγκες της μηδικής σε Κάλιο, Μαγνήσιο και Θείο.
Λόγω της προέλευσής του (φυσική επεξεργασία ορυκτών αλάτων) παρέχει άμεσα, με την εφαρμογή του και για μεγάλο χρονικό διάστημα, το Κάλιο, το Μαγνήσιο και το Θείο που χρειάζεται η μηδική.
Η λίπανση με Patentkali συνιστάται να γίνεται τμηματικά:
Α)
σε μέτριας σύστασης εδάφη κάθε 1η, 2η και 3η κοπή, 15-20 κιλά /στρέμμα
Β) σε βαριά εδάφη, κάθε 1η και 3η κοπή, 25-30 κιλά / στρέμμα Σύνθεση Patentkali:
Κάλιο (K2O):
30% (πλήρως υδατοδιαλυτό)
Μαγνήσιο (MgO):
10% (πλήρως υδατοδιαλυτό)
Θείο (S):
8% (πλήρως υδατοδιαλυτό)
Δαμασκηνιά
Αναπτύσσεται καλά σε πλούσια γόνιμα εδάφη με ph 6 - 7,5 ανέχεται όμως και τα πολύ υγρά, συνεκτικά με περίσσεια ασβεστίου σε περιοχές που έχουν τουλάχιστον 700 -1.100 ώρες κρύο για τη διακοπή του λήθαργου των οφθαλμών και θερμοκρασίες από -20c έως 37c (ηλιοκάματα).
Ανθίζει πολύ νωρίς την άνοιξη. Συστήνονται 6 μον Ν, 2 μον Ρ, 12 μον Κ στρ/έτος. Ελλείψεις ιχνοστοιχείων είναι συνήθεις (Fe, Zn, B, Mg).
Πλούσια άρδευση ακόμα και μετά τη συγκομιδή είναι απαραίτητη (διαφοροποίηση οφθαλμών).
Αμπέλι
Οι λιπαντικές απαιτήσεις του αμπελιού εξαρτώνται από την ποικιλία, το υποκείμενο, το ύψος της προσδοκώμενης παραγωγής της καλλιέργειας, αλλά και από τα επιδιωκόμενα ποιοτικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την τελική χρήση των σταφυλιών, επιτραπέζιων ή οινοποιήσιμων.
Το αμπέλι παρουσιάζει ευαισθησία στην έλλειψη μαγνησίου, σιδήρου και βορίου.
Ως μέσες απαιτήσεις λίπανσης του αμπελιού σε κιλά ανά στρέμμα στοιχείων δίδονται σε Άζωτο, Φωσφόρος (Ρ2Ο5), Κάλιο Κ2Ο και Μαγνήσιο (MgO) αντίστοιχα στα Οινοποιήσιμα 8-15, 5-8, 12-16 και 4-6 και στα Επιτραπέζια 15-20,6-10, 18-22 και 6-8.
Στη βασική λίπανση δίδεται η μισή ποσότητα του αζώτου και ολόκληρες οι ποσότητες του φωσφόρου, καλίου και μαγνησίου.
Το υπόλοιπο άζωτο προστίθεται ως επιφανειακή λίπανση κατά την
βλαστική περίοδο σε δύο δόσεις.
Στέβια
Το φυτό έχει μικρές απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά, παρόλα αυτά όμως θα πρέπει να διενεργείται έλεγχος της σύστασης του εδάφους.
Σε πειράματα που έγιναν διαπιστώθηκε ότι λίπανση με λίπασμα 6-24-24 σε ποσότητα 10 κιλά/στρ. πριν από τη μεταφύτευση και με 14 κιλά/στρ. με ουρία μετά τη μεταφύτευση, είναι ικανοποιητική.
Στη χώρα μας διαπιστώθηκε ότι η στέβια αποδίδει καλύτερα όταν γίνει ενσωμάτωση κοπριάς στο έδαφος πριν από τη μεταφύτευση και λίπανση ανάλογα με τις ανάγκες των κατά τόπους εδαφών. Γενικά το άζωτο είναι το σημαντικότερο θρεπτικό στοιχείο για τη
στέβια καθώς σχετίζεται με την ανάπτυξη του φυλλώματός της.
Ακτινίδιο
Η βασική λίπανση μπορεί να γίνει από το Φθινόπωρο (όταν γίνεται μόνο Φωσφοροκαλιούχος λίπανση) έως ένα περίπου μήνα πριν την εκπτύξει των φύλλων. Άζωτο εφαρμόζεται και μετά την άνθηση και συχνά στις αρχές Ιουλίου.
Η ποσότητα του Αζώτου που πέφτει σ` αυτές αφορά το 30% περίπου της συνολικής ποσότητας. Η τροφοπενία Σιδήρου είναι η πιο συνηθισμένη στην Ακτινιδιά και παρατηρείται σε εδάφη με αλκαλικό Ph (>7.4).
Συχνές είναι και οι ελλείψεις Καλίου, χωρίς να διαφεύγει της προσοχής η αναγκαιότητα του Μαγνησίου.
Η Ακτινιδιά είναι πολύ ευαίσθητη στο Βόριο - τοξικότητα - ακόμη και σε ελαφρά υψηλότερες συγκεντρώσεις από την άριστη.
Η Ακτινιδιά είναι από τα φυτά που αγαπούν το ΧΛΩΡΙΟ, (απορροφά περισσότερο από τον Φωσφόρο), και μπορεί να δεχθεί χλωριούχα λιπάσματα. Έχει γενικά ανάγκη από υψηλές συγκεντρώσεις ΧΛΩΡΙΟΥ στους ιστούς για να αναπτυχθεί Καλοκαιρινό κλάδεμα (Ιούνιο), είναι ευεργετικό για την αύξηση του μεγέθους των καρπών, και την καλύτερη αξιοποίηση των θρεπτικών.
Ανάγκες σε μονάδες ανά στρέμμα N: 15-20, P: 5-10, K: 20-25, Mg: 2-3 Ροδιά Δεν πρέπει να λιπαίνετε χωρίς να ποτίζετε και το αντίστροφο.
Είναι καλό κατά τη φύτευση των δενδρυλλίων , αν έχετε την δυνατότητα, να ενσωματώνετε ποσότητα χωνεμένης κοπριάς.
Για παράδειγμα σε ένα κήπο 10 τ.μ.
Ποσότητα 10-20 κιλά έιναι αρκετά και μαζί με την κοπριά προσθέτετε 500 γραμ./δένδρο απλό υπερφωσφορικό λίπασμα και 300γραμ./δένδρο θειίκο κάλιο. Κατά το πρώτο έτος, η χορήγηση 10-15 Αζώτου γραμ/δένδρο/μήνα, βοηθά πολύ στην ανάπτυξη του δένδρου.
Κατά το δεύτερο έτος και πριν την άνθηση (Μαιος) χορηγούνται 100 γραμ. Αζώτου 200 γραμ. φωσφώρου και 100 γραμ. Καλίου/δένδρο.
Κατά το τρίτο έτος συστήνεται η εφαρμογή 250-300 γραμ. Αζώτου/δένδρο/έτος και φώσφορο-κάλιο μια ποσότητα 150-200 γραμ./δένδρο/έτος.
Όταν τα δέντρα μπουν σε καρποφορία (4-5 ετος) έχουμε την Αζωτούχο λίπανση όπου σε κάθε δέντρο/έτος χορηγούμε 80-150 γραμ. Άζωτο την οποία μοιράζουμε σε 2-3 δόσεις αρχίζοντας από τα τέλη του χειμώνα.
Στα επόμενα δύο χρόνια η αζωτούχος λίπανση (ανάλογα με την βλάστησή μας) χωρίζεται σε 2-3 δόσεις με πρώτη εφαρμογή στα
τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης.
Ροδακινιά
Η ροδακινιά είναι απαιτητική σε λιπαντικά στοιχεία, ιδιαίτερα σε άζωτο και κάλιο.
Για την εκτίμηση των αναγκών συνήθως λαμβάνεται υπόψη το ?ήκος της επάκριας βλάστησης του προηγούμενου χρόνου και η παραγωγή.
Δένδρα με μεγάλη καρποφορία ή δένδρα με αραιό και χλωρωτικό φύλλωμα χρειάζονται αυξημένες ποσότητες.
Η πρακτική έχει δείξει ότι κατά στρέμμα θα πρέπει να προστίθενται 15-20 μονάδες αζώτου, 5-6 μονάδες φωσφόρου και 15-20 μονάδες καλίου.
Η προσθήκη του αζώτου γίνεται στα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου στα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα.
Μηλιά
Ο σχεδιασμός λιπαντικής αγωγής εμπορικής καλλιέργειας μηλιάς θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τα αποτελέσματα αναλύσεως φύλλων.
Γενικά όμως η συνήθης προσθήκη στο έδαφος είναι 6 με 10 μονάδες αζώτου το στρέμμα.
Το άζωτο προστίθεται τμηματικά από την αρχή της άνοιξης.
Για την κάλυψη των αναγκών σε φωσφόρο συνήθως προστίθενται 125 κιλά υπερφωσφορικού το στρέμμα στο τέλος του χειμώνα.
Για την καλιούχο λίπανση σε όξινα αμμώδη εδάφη προστίθενται 60-120 κιλά θειϊκού καλίου. Σε περίπτωση εμφάνισης τροφοπενίας καλίου αρκεί η προσθήκη 250 κιλών θειϊκού καλίου το στρέμμα στο τέλος του χειμώνα.
Η ποσότητα διπλασιάζεται σε βαριά αργιλώδη εδάφη.
Καπνός
Οι θρεπτικές απαιτήσεις του καπνού διαφοροποιούνται ουσιαστικά, ανάλογα με το βοτανικό τύπο.
Οι ποικιλίες Ανατολικού τύπου έχουν τις μικρότερες απαιτήσεις, τα Βιρτζίνια βρίσκονται σε ενδιάμεση θέση, ενώ τα Μπέρλεϋ είναι τα πιο απαιτητικά και συγχρόνως εξαντλητικά για το έδαφος.
Στην περίπτωση του καπνού, το Άζωτο είναι ο κατ' εξοχήν Θρεπτικός παράγοντας αύξησης, ο Φώσφορος συντελεί στην απόδοση και στην πρωϊμότητα ωρίμανσης και το Κάλιο είναι ο κυριότερος παράγοντας ποιότητας του προϊόντος.
Οι λιπαντικές απαιτήσεις, μέσα σε κάθε Βοτανικό τύπο εξαρτώνται έντονα από τη γονιμότητα και τις λοιπές συνθήκες εδάφους, ενώ η εδαφοανάλυση αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για την κατάστρωση ενός ορθολογικού προγράμματος λίπανσης.
Σαν ενδεικτικές ανάγκες αναφέρονται:
- Στα καπνά Ανατολικού τύπου δεν προτείνεται η προσθήκη επιφανειακού Αζώτου, διότι υποβαθμίζει την ποιότητα του προϊόντος.
- Συχνές επίσης είναι οι ανάγκες προσθήκης Μαγνησίου στις ποικιλίες Δυτικού τύπου σε όξινα καθώς και σε ουδέτερα αμμώδη εδάφη.
- Αυτοί οι τύποι καπνού, ιδίως σε οργανικά εδάφη και σπανιότερα σε ασβεστούχα ή αμμώδη εδάφη εκδηλώνουν και τροφοπενία Βορίου.
- Οι απαιτήσεις αυτές πρέπει να ικανοποιούνται με τη βασική λίπανση.
ΠΗΓΗ: neapaseges.gr